با اتصال تجهیزات پزشکی بر روی جمجمه تعدادی غیرمسلمان که برخی از آنها از بیماریهای روانی در رنج بودند،
پس از گذشت مدتی از تلاوت قرآن، دستگاههای روانسنجی که به مغز آنها متصل بود نشان از کاهش فشارهای روانی بر روی این افراد داشت.
در یک تحقیق علمی در امریکا که روز گذشته منتشر شد، ثابت گردید که تلاوت قرآن اثری شگرف بر حالت مزاجی فرد دارد و نقش عمده ای در کاهش مشکلات و بیماریهای روانی ایفا میکند.
در یک تحقیق علمی که بر روی اثرات خواندن قرآن بر روح و روان انسان از سوی یکی از دانشگاههای امریکا به انجام رسید، ثابت شد که تلاوت قرآن کریم می تواند بر کاهش استرس و اضطراب تاثیر داشته باشد.
در این رابطه «دکتر رجب عبدالکریم بریسالی» روانپزشک و استاد دانشگاه در ایالات متحده آمریکا، در مصاحبه با روزنامه “عکاظ” چاپ عربستان سعودی تصریح کرد: «در تحقیقی که بر روی تعدادی از غیرعربزبانان آمریکایی صورت گرفت، تلاوت آیاتی از کلام الله مجید برای آنان، موجب نتایج عجیبی بر سلامتی آنان شد».
وی افزود: «با اتصال تجهیزات پزشکی بر روی جمجمه این افراد که بعضا از بیماریهای روانی در رنج بودند، پس از گذشت مدتی از تلاوت قرآن، دستگاههای روانسنجی که به مغز آنها متصل بود نشان از کاهش فشارهای روانی بر روی این افراد داشت. ضمن اینکه هیچ کدام از آنها نیز مسلمان نبودند».
این روانپزشک در ادامه گفت: «این تاثیر ناگهانی و کاهش یکباره مشکلات در این افراد، نتیجه جالبی بود که در نظیر آن را در هیچیک از درمانهای روانی نمیتوان یافت».
وی با اشاره به آیه شریفه “ألا بذکر الله تطمئن القلوب” تأکید کرد: «با تکمیل تحقیقات در این زمینه میتوان به جرأت گفت شنیدن قرآن تاثیری شگرف و مستقیم بر کاهش استرسها و بیماریهای روانی دارد».
به گزارش رویداد، در زمان امام حسین (ع) انحراف از اصول و موازین اسلام، که از "سقیفه" شروع شده و در زمان عثمان گسترش یافته بود، به اوج خود رسیده بود. در آن زمان معاویه که سالها از سوى خلیفه دوم و سوم به عنوان استاندار در منطقه شام حکومت کرده و موقعیت خود را کاملاً تثبیت کرده بود، به نام خلیفه مسلمین سرنوشت و مقدرات کشور اسلامى را در دست گرفته حزب ضد اسلامى اموى را بر امت اسلام مسلط ساخته بود و به کمک عمال ستمگر و یغماگر خود مانند: زیاد بن ابیه، عمرو بن عاص، سمرْة بن جندب و... حکومت سلطنتى استبدادى تشکیل داده، چهره اسلام را وارونه ساخته بود .
ارزش اباالفضل العباس به
جهاد و فداکارى و اخلاص و
معرفت او به امام زمانش
است؛ به صبر و استقامت
اوست؛ به آب نخوردن اوست
در عین تشنگى و بر لب آب،
بدون اینکه شرعاً و
عرفاً هیچ مانعى وجود
داشته باشد...ارزش
اباالفضل، ارزش
حبیببنمظاهر، ارزش جُون
در اینهاست، نه در قد
رشیدش یا بازوى
پیچیدهاش.